Place StanislasPlace Stanislas
©Place Stanislas |André Thomas

Place Stanislas

en het UNESCO-werelderfgoed

In 1755 spuiten de fonteinen wijn als Stanislas een van de mooiste pleinen ter wereld feestelijk opent. Nancy dankt de bijnaam ‘Stad met de Gouden Poorten’ aan dit plein dat op zichzelf de reis waard is. Place Stanislas vormt samen met de pleinen Carrière, Alliance en de triomfboog de 18e-eeuwse wijk die in 1983 in zijn geheel door de UNESCO onderscheiden werd als werelderfgoed. De laatste hertog van Lorraine werkte dit complete urbanisatieprogramma uit om de Ville Vieille met de Ville Neuve te verbinden.

Place Stanislas

Stanislas wilde een pronkstuk in het hart van de stad, bij wijze van eerbetoon aan zijn schoonzoon Lodewijk XV.

Het plein is bijna vierkant en meet 106 bij 124 meter.

Het stadhuis strekt zich uit over de hele lengte aan de zuidkant. De andere grote panden huisvesten de Opera, het Grand Hôtel de la Reine en het Museum voor Schone Kunsten. De ‘Basses Faces’ aan de noordkant hebben slechts één verdieping. De klassieke stijl is verfraaid met de vergulde hekken van Jean Lamour en de schelpenfonteinen. Zoek, als je zin hebt om het plein onder de loep te nemen, alle koninklijke symbolen op de hekken, of de gezichtsuitdrukkingen van de 100 mascarons.

Blijf nog even in de koninklijke sfeer en strijk neer op een van de terrasjes langs het plein.

Place de la Carrière en Gouvernementspaleis

In het verlengde van de Place Stanislas ligt in de middeleeuwse Ville Vieille een lang, rechthoekig plein waar vroeger steektoernooien en parades werden gehouden. In de 18e eeuw wordt in een halve cirkel aan het eind van het plein het Gouvernementspaleis gebouwd, zetel van de Intendant van Frankrijk. Emmanuel Héré, de architect van Stanislas, verfrist alle gevels en bouwt herenhuizen op de hoeken. Op het midden van het plein staan 4 rijen bomen, voorzien van engelenfonteintjes. Dit plein is de ingang naar de Ville Vieille en gaat naar het hertogelijk paleis.

Triomfboog

Kijk omhoog vanaf de Place Stanislas naar de gouden, bazuinende Fama. Vlak daaronder, het portret van Lodewijk XV, zodat we wel even weten voor wie al deze pracht en praal bestemd was. De Latijnse spreuk betekent: de schrik van zijn vijanden, de maker van verdragen, de glorie en liefde van zijn volk.

De sierelementen links vereren de prins van de vrede. Op de attica waken de godinnen Ceres en Minerva.

Rechts ligt de eer aan de prins van de zege, beschermd door de beelden van Mars en Hercules.

Place d’Alliance

Het derde UNESCO-plein, het kleinste en meest onopvallende van de drie, is aangelegd op de plaats waar zich vroeger de moestuin van de hertog van Lorraine bevond. De fontein met de drie bebaarde mannen (staat voor drie rivieren) moet je zien. Het woonhuis van architect Emmanuel Héré heeft nog de originele fakkelhouders. Probeer dit pand maar eens te vinden!

Sluiten